گفته بودی فرخ :  

" بدترین درد رسیدن به نگاهی ست که در سردی عشق رنگ خود باخته است ." 

ولی از دلهره عشق چه می دانستی؟ 

شده قلبت در چشمانت بتپد  

 آنچنان که بجز ضربت آن هیچ تکانی نخوری؟   

شده در حسرت دیدار کسی  

ناله ای بر افق خالی احساس کنی؟  

شده در گوشه چشمان کسی   

جستجوی عشق گمنام کنی؟ 

شده سرمای تنت در عوض لبخندی 

تنوره داغ تن خورشید شود؟ 

فرخم  

هیچ مگوی 

که تو از عشق فقط تجربه ای داری از سردی و خاکستری اش 

از شرنگش  

که چنان تلخ بشد در کامت  

که کنون در غم ویرانگری اش می نالی. 

فرخم  

اگر گرمی عشق،  

غم سرد جدایی تو را رنگ زند  

گر نگاهت ، مژگانت ، در خم نیم نگاهی به آتش گیرد  

شاید آن وقت چنین می گفتی: 

 بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که در آتش دیدار تو خامش نشود . 

                                                                                           (اهواز- 12/8/78 )