تو را باور کرده ام
به سبزی جنگل ها
به پاکی شبنم ها
به وسعت دریاها
به صداقت دلها
چگونه رازگویی کنم
که تو خود آگاهی به تمامی نگفتنی ها
به تمامی نگاهها
به تمامی کلامها
آشنای دیریافته ام
زمان آمدنت را در ذهن
و صدای آمدنت را در قلب به زنجیر کشیده ام .
با تو
" از غریبانه ترین سرود پلک های بی خوابی گفته ام .
از سور شبانه ستاره ها
و رقص پروانه ها به دور آتش و شعله های داغ "
و تو اینگونه حیرانی !!!!
و تو اینگونه جوینده دشت تردیدی !!!
کدام دشت ؟
کدام صحرا؟
که هر چه می نگرم
دریاست و مهتاب .
(اهواز- ۰۶/۰۳/۷۹ )