از اینجا به بعد هیچ کدام از دلنوشته هایم نامی ندارند . 

هیچ گاه نتونستم برایشان نامی انتخاب کنم .  

آنقدر اون روزها به کندی گذشتند که گاهی فکر می کنم سالها با هر ثانیه اش زیسته ام .  

نمی دونم این چه حکایت عجیبی است که انسانها لحظات پر دردشان را دیرتر از لحظات شادشان فراموش می کنند..... 

به هر حال زندگی با سرعت خودش می گذره و اگر نتونم به پاش برسم بیشتر از این باختم .