لحظه

از تو گفتن  

از تو حدیث سرودن  

به تو اندیشیدن  

روزهایی ست که مرا به خود آغشته کرده است. 

دیگر اندیشه از آن من نیست . 

فکرم تهی از هر فکر دیگری است . 

گردش دیوانه وار جملات و کلمات ، در هجوم طغیان های ذهنم  

چه ظالمانه مرا می آزارد .  

دست به قلم گرفته ام تا شاید اندکی آرامش یابم . 

تا شاید اندکی خواب در چشمانم بیاساید .  

تا شاید لحظه ای کبوتر کوچک دلم ، در قفس خود آرام گیرد . 

گر چه نمی دانم چه بنویسم  

ولی نوشتن خود دلیلی بر آسودن است . 

دلیلی بر خالی کردن درون است . 

بدون دیدن زمانها و نگاهها  

چیزی که تو ، خود گفتی . 

و این جمله چه نیرومند به دستانم توان می بخشد . 

                                                                                           (اهواز- 27/۰۲/79 )